می‌زنم می، می‌کشم هو ساقی کوثر علی            می‌شود روز جزا با عشق تو محشر علی

ابـروی تو قـاب او ادنای پیـغـمـبر علی            حُبِّ تو تنهی عن الفحشاء والمنکر علی

من کـیـم خـاک قـدوم میـثم و قـنبر علی

یک نخ از هر وصلۀ نعلین تو حبل المتین            رازدار رازهـای چـاه تـو روح الامـیـن

در امان می‌ماند از کید همه این سرزمین            یا امـیـن الله فی ارضه امـیـرالـمـؤمـنین

سایـۀ تو هست حتماً بر سر رهبر علی

یک لغت از حرف تو دارد دوصد معجم فقط            همچو اقـیانـوسی و پیش تو دریا نم فقط

از تـمام دشـمنان سر می‌زنی از دم فقط            می‌شـنـاسم من تو را تنها یل عـالـم فقـط

می‌شـنـاسندت یـهـودی‌ها؛ یل خیبر علی

جلـوۀ دست خـدا در غـزوۀ خـندق تویی            در تـمـام آفـرینـش خـالص مـطلق توئی

ای صراط المستـقیم ما فقط برحق تویی            می‌شود آنکس که روح ما به او ملحق تویی

می‌کشد سوی نجف، دائم دل ما پر علی

بر سر مهمانی‌ات هرشب چه قیل و قالی است            نان و خرمایی که از دست تو باشد عالی است

یا من ارجوه لکل خیر، دستم خالی است            گوشه‌گـیری من بیچاره از بی‌بالی است

تو کرم کردی و شد حال دلم بهـتر علی

ابـرم و بـاران نـثـار این محاسن می‌کنم            گریه بر یک غربت بی‌حد و ممکن می‌کنم

روضه‌ای نذر شما از صدق باطن می‌کنم            ناخـودآگاه است اینکه یاد محسن می‌کنم

می‌شود هربار حرفی از علی‌اصغر علی